"Drewniany Skarb. Chroniąc dziedzictwo, kreujemy przyszłość" - konferencja zamykająca projekt.

Logo Projektu

"Mało jest w świecie krajów, w których
historia kultury materialnej byłaby równie
silnie jak w Polsce związana z drewnem"
                                             Jan W. Rączka

We środę 15 grudnia br. członkowie Zarządu Stowarzyszenia Turystyka z Pasją (Dominika i Ja) uczestniczyli w Konferencji zamykającej Projekt "Drewniany Skarb. Chroniąc dziedzictwo, kreujemy przyszłość" organizowanym przez Lidera Projektu Ośrodek Brama Grodzka - Teatr NN w Lublinie.

Takimi słowy pana Tomasza Pietrasiewicza, będących wstępem do publikacji projektowej "Drewniany Skarb"  można w skrócie opisać idee całego projektu: "Lubelszczyzna przez wieki posiadała bogatą tradycję wykorzystywania drewna w budownictwie i innych gałęziach gospodarki, dzięki dużym skupiskom leśnym występującym na tym terenie. Drzewa nadały charakter krajobrazowi przyrodniczemu tego miejsca, natomiast drewno, jako podstawowy budulec, tworzyło koloryt okolicznych wsi i miasteczek. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu drewniana architektura dominowała w całym regionie. Dwie wojny światowe, a następnie okres PRL-u doprowadziły do zniszczenia i dewastacji znacznej części budownictwa drewnianego. Zniszczone zostały cenne zabytki architektury oraz całe miasteczka. Dewastacji uległy także wielkie obszary leśne.

Ja podczas konferencji
fot. Dominika Lipska

W projekcie "Drewniany Skarb. Chroniąc dziedzictwo, kreujemy przyszłość" chcemy podkreślić jak niezwykłym materiałem  budowlanym jest drewno i pokazać jak silnie definiowało ono charakter krajobrazu kulturowego regionu.

Lubelszczyzna leżąca na pograniczu Wschodu i Zachodu przez setki lat zachwycała niezwykle różnorodną drewnianą architekturą ludową. Różnorodność wynikającą głównie z geografii i historii tych terenów była przyczyną krzyżowania się i wzajemnego oddziaływania różnych tradycji budowlanych. Można tu było zobaczyć kościoły rzymskokatolickie, cerkwie prawosławne i greckokatolickie, zbory protestanckie, żydowskie bożnice, a nawet meczety tatarskie, przede wszystkim jednak małe miasteczka z tak bardzo charakterystyczną drewnianą zabudową i czworobocznymi rynkami, zamieszkiwane najczęściej przez Polaków i Żydów (choć nie tylko).

Jednym z najważniejszych czynników, które miały wpływ na urodę miasteczek było drewno - budulec, z którego powstawała większość domów, świątyń i innych obiektów. Wiązało się to z powszechną obecnością  dużych, zwartych kompleksów leśnych obok powstających wsi, miasteczek cz też dworów. Na setki lat budownictwo drewniane stało się nierozerwalną i najbardziej widoczną częścią polskiego krajobrazu. Architektura drewniana było poniekąd jego organicznym przedłużeniem".

Jak pisze dalej Tomasz Pietrasiewicz: "W projekcie "Drewniany Skarb. Chroniąc dziedzictwo, kreujemy przyszłość" pokazujemy funkcję, jaką pełniło i nadal może pełnić, drewno w dawnej architekturze polskiej. Prezentujemy zachwycającą jednorodność i harmonię architektury drewnianej ze środowiskiem przyrodniczym. Szukamy odpowiedzi na pytanie skąd brał się unikalny charakter drewnianych domów i uroda małych miasteczek i ich drewnianą zabudową". 

My w ramach projektu uczestniczyliśmy w zorganizowanych na początku września br. dwudniowych warsztatach dla przedstawicieli instytucji samorządowych i kultury w Muzeum Wsi Lubelskiej.

Organizatorom Konferencji i Liderom Projektu "Drewniany Skarb. Chroniąc dziedzictwo, kreujemy przyszłość" dziękujemy za zaproszenie.

WIĘCEJ O PROJEKCIE "DREWNIANY SKARB. CHRONIĄC DZIEDZICTWO,

KREUJEMY PRZYSZŁOŚĆ MOŻNA DOWIEDZIEĆ SIĘ ZE STRONY INTERNETOWEJ:

http://teatrnn.pl/drewnianyskarb