 |
| Tak się kiedyś wędrowało... |
W ostatnim czasie nastąpiła kumulacja różnych ważnych dla mnie świąt. Wczoraj obchodziliśmy Międzynaro-dowy Dzień Przewodnika Turystycznego a dzisiaj czcimy Dzień Myśli Braterskiej, czyli święto wszystkich zuchów, harcerzy, skautów...
Jak pisze "ciocia Wikipedia": (...) "22 lutego to dzień urodzin założyciela skautingu, sir Roberta Baden-Powella (1857) i jego żony Olave Baden-Powell (1889). Idea ustanowienia tego dnia zrodziła się na 4. Międzynarodowej Konferencji Skautek i Przewodniczek w 1926 w Stanach Zjednoczonych. Początkowo było to święto dziewcząt, jednak z czasem do jego obchodów również dołączyli skauci.
Dzień Myśli Braterskiej uświadamia skautom na całym świecie, jak jest ich wielu i że wszyscy są dla siebie braćmi niezależnie od koloru skóry, narodowości, czy wieku.
W ten dzień harcerze myślą o sobie, składają sobie życzenia, przesyłają kartki, organizują różne gry terenowe lub spotykają się przy ognisku. Dla niektórych środowisk harcerskich Dzień Myśli Braterskiej jest okazją do zbiórki pieniędzy, często na cel charytatywny." (...) tak piszą mądrzy w encyklopedii, a jak ja wspominam moje harcerskie czasy przeczytacie za chwilę. Nie wiem czy za moich czasów, kiedy zaczynałem swoją krótką "karierę" ze skautingiem obchodzono to święto... nie pamiętam.
Może nie pamiętam bo zaczynałem dość wcześnie... bo w pierwszych latach mojej edukacji w szkole podstawowej. To właśnie wówczas wstąpiłem do prowadzonej przez moją Panią wychowawczynię Drużyny Zuchów. Szkoda, że nie zachowały się żadne zdjęcia z tego okresu, ale do dziś pamiętam swoje ślubowanie, czy próby odwagi i sprawności. Bardzo byłem dumny, że mogłem w końcu założyć zakupiony przez mamę z niemałym trudem zuchowski mundurek.
Były to ciężkie czasy upadku PRL-u i początków transformacji ustrojowej w Naszej Ojczyźnie. Dobrze pamiętam jak kazano nam naszyć na rękawy naszywki z napisem "W rocznicę Manifestu PKWN". Ja w tamtych czasach na pewno nie myślałem o polityce i nie rozumiałem wielu rzeczy, przez to dumnie paradowałem z odznakami fundowanymi dzieciom od najmłodszych lat, ku niezadowoleniu rodziców i dziadków, aż do czasu kiedy to w naszym kraju miała zagościć "wolność i demokracja". W tym czasie zmieniła się także symbolika odznak noszonych na mundurach, nawiązujących tym razem do "Solidarności" i nowej, lepszej Polski.
My w tym czasie w naszej drużynie oddawaliśmy się bardziej rozrywkom i zabawom w naszej drużynie, a nie walka polityczną zdobywając kolejne sprawności, które z czasem przykryły ciemniejszą część munduru, po naszywce z PKWN. W przyszkolnym parku bawiliśmy się w podchody, organizowaliśmy wycieczki piesze po okolicy, a kiedy podczas zbiórek padało to graliśmy w gry planszowe, albo uczyliśmy się śpiewać "ogniskowych" szlagierów.
Czas uciekał i na Zucha byłem już za stary, więc jak gdyby z automatu wstąpiłem do Drużyny Harcerskiej wchodzącej w skład Hufca w Piaskach. Rozpoczęły się pierwsze wypady pod namioty, wspólne złazy, marsze na orientację. Stąd właśnie wszystko się zaczęło moje zainteresowanie szeroko pojętą turystyką... a w efekcie pewnie przez moje harcerskie początki zostałem przewodnikiem turystycznym. W drużynie byłem praktycznie do końca szkoły podstawowej. Kiedy poszedłem do szkoły średniej nie było już u nas w miejscowości harcerstwa. Był to ciężki okres dla Związku. Następowały liczne podziały, głownie spowodowane różnorodnością poglądów społeczno-politycznych. Nigdy już formalnie nie wróciłem do harcerstwa, ale ideały jakie z niego wyniosłem odcisnęły znaczące piętno na reszcie mojego życia.
Zawsze sympatyzowałem i sympatyzuję z ruchem skautowskim przez to w tym wyjątkowym dniu pragnę
Złożyć Najserdeczniejsze Życzenia
Wszystkim Druhnom i Druhom Wszystkiego Najlepszego
Wytrwałości w wierności ideałom skautingu.
Życzę, ba każdy dzień obfitował w nowe ciekawe odkrycia,
miłe wycieczki, szczere przyjaźnie.
Życzę by blask ogniska zawsze oświetlał Wasze uśmiechnięte twarze.
Z harcerskim pozdrowieniem
Druh Tomasz
Czuwaj!!!
