Z cyklu: "Ciekawe miejsca" - Cerkiew p.w. Narodzenia Najświętrzej Marii Panny w Muzeum Wsi Lubelskiej

Cerkiew pw. Narodzenia Najświętrzej Marii Panny w Muzeum Wsi Lubelskiej
fot. Tomasz Banach

Rozpoczynając cykl wędrówek po ciekawych miejscach, postanowiłem zacząć od budowli znanej wszystkim, którzy odwiedzają Muzeum Wsi Lubelskiej w Lublinie, a mianowicie od cerkwi p.w. św. Narodzenia Najświętszej Marii Panny

Cerkiew greckokatolicka pw. św. Mikołaja Cudotwórcy została zbudowana w 1759 r. w miasteczku Uhrynów k. Sokala jako świątynia parafialna. W 1900 r. w Uhrynowie wzniesiono nową, murowaną cerkiew. Starą, drewnianą świątynię nabyła parafia greckokatolicka w Ulhówku k. Tomaszowa Lubelskiego z przeznaczeniem na cerkiew filialną we wsi Tarnoszyn k. Ulhówka. Translokacja cerkwi nastąpiła w latach 1903-1904, zaś uroczystego poświęcenia przeniesionej świątyni - tym razem pw. Narodzenia NMP - dokonano w 1906 r. Do 1947 r. cerkiew w Tarnoszynie służyła miejscowym grekokatolikom, zaś po ich ekspatriacji przez władze komunistyczne przeszła we władanie parafii rzymskokatolickiej w Tarnoszynie.

Ikonostas w cerkwi pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny 

W latach 1947-1960 pełniła funkcję łacińskiego kościoła parafialnego. Po 1960 r., kiedy oddano do użytku nowy, murowany kościół, tarnoszyńska cerkiew została praktycznie pozostawiona własnemu losowi, wskutek czego padła ofiarą licznych kradzieży i aktów wandalizmu. Dwukrotnie ją podpalano, jednak w obu przypadkach ogień ugasili okoliczni mieszkańcy. W ciągu ponad 30 lat egzystencji w stanie opuszczenia cerkiew tarnoszyńska została praktycznie pozbawiona elementów wyposażenia wnętrza. Ucierpiała również bryła świątyni. W 1994 r. cerkiew została nabyta przez parafię greckokatolicką w Lublinie i przeniesiona do Muzeum Wsi Lubelskiej w celu rekonstrukcji oraz udostępnienia dla potrzeb kultowych i muzealnych. W latach 1997-1998 dokonano montażu bryły architektonicznej. 

Świątynia liczy sobie 18,65 m długości oraz 9,75 m szerokości (na osi zakrystii). Jej wysokość całkowita (razem z krzyżem na środkowej kopule) wynosi 17,5 m. Cerkiew jest budowlą drewnianą, trójdzielną (prezbiterium, nawa, babiniec), trójkopułową, przy czym dwie mniejsze kopuły, nad prezbiterium i babińcem, są kopułami pozornymi (pseudokopułami). Świątynia jest orientowana, tj. zwrócona prezbiterium w kierunku wschodnim. Przy prezbiterium od północy i południa znajdują się dwie zakrystie. Cerkiew warto zobaczyć, gdyż jest przepieknym dowodem na to, że można zwyciężyć walkę z czasem i przywrócić do życia obiekt niszczejący i odchodzący w zapomnienie. Oby takich zabytków było jak najwięcej.

źródło: http://www.polskaniezwykla.pl

Już wkrótce na moim blogu kolejne "Ciekawe miejsca" do polecenia